In eerste instantie werden kunstnagels alleen gedragen door beroemde Hollywood sterren en zangeressen, vrouwen die hun nagels als juwelen behandelden en mede door hun nagels werden herkend. Dolly Parton, Barbra Streisand en Cher: het summum van vrouwelijkheid, met hun eigen identiteit en élégance.
Pas toen nagels gedragen werden door een groter publiek evolueerde ons vak sneller en één van de elementen die veranderde, was de vorm van de nagel. Door de creativiteit van nagelstylistes ontstaan steeds nieuwe vormen; door de moed en durf van de klanten worden deze ook gedragen. In de nog korte geschiedenis van het nagelvak zijn een aantal belangrijke momenten aan te wijzen die van grote invloed zijn geweest op het werken in de salon. Vandaag blikken we terug tot begin jaren tachtig.
Red, long and flat!Tot midden jaren tachtig werden er alleen nagels gezet met acryl; op dat moment nog “hars” genoemd. Deze acryl was erg hard en verkleurde tijdens het dragen sterk. De nagels, lang vierkant of rond gedragen en vaak “brandweer rood” gelakt. In deze beginjaren werden de nagels relatief plat gezet, de sjabloontechniek liet nog veel te wensen over, maar ook de technische mogelijkheden van het product waren beperkt. De acryl was erg poreus en hard. Hierdoor waren de nagels breekbaar en werden dus dikker gezet. Door de grote Amerikaanse bedrijven werd er langzaam over gestapt van MMA naar EMA. Het voordeel van deze laatste vloeistof, EMA, was dat deze minder allergie gevoelig is en een flexibeler eindresultaat oplevert. Daarnaast is deze vloeistof ook veel milder voor de natuurlijke nagel.
Volgende week meer…
Gepubliceerd in Magnetic Magazine 07
Geen opmerkingen:
Een reactie posten