Eind jaren zeventig werden kunstnagels gemaakt van “acryl” populair en steeds vaker gedragen. Destijds waren de meeste acrylsystemen hard en niet echt flexibel omdat deze systemen eigenlijk voor de tandtechniek ontwikkeld waren. Het idee was dan ook dat nagels hard moesten zijn, want juist een gebrek aan hardheid zorgde ervoor dat natuurlijke nagels niet lang konden groeien en dus afbraken. Gaandeweg werd duidelijk dat het juist de balans tussen flexibiliteit en hardheid is die tot duurzame stevigheid leidt. Daarnaast werd men zich ervan bewust dat hardheid de hechting van het product aan de nagel verminderde. De hechting wordt pas optimaal als de conditie van de natuurlijke nagel overeenstemt met de eigenschappen van de kunstnagel.
De nagels werden hoofdzakelijk gelakt gedragen; dat paste niet alleen bij het modebeeld, maar was ook noodzakelijk omdat de gebruikte acrylaten de neiging hadden sterk te vergelen. Later werden UV blokkers toegevoegd om te zorgen dat acrylnagels minder snel verkleurden. Hierdoor werd het mogelijk de zgn. French Manicure nagel te maken. De echte doorbraak was echter de ontwikkeling van een vloeistof met goed hechtende eigenschappen, waardoor zuurhoudende primers niet meer nodig waren.
Wanneer een liquid en een poeder samen komen, ontstaat een productspecifieke moleculaire structuur. Het type structuur bepaalt de hardheid of de flexibiliteit van de uiteindelijke kunstnagel. In eerste instantie werden er moleculen gebruikt die alleen in rechte banen kunnen liggen, een zogenaamde lineaire structuur, waardoor het product weliswaar erg hard, maar ook erg breekbaar was. De volgende generatie producten werd gebaseerd op een “crosslink” structuur waardoor de kunstnagels flexibeler werden, want door de 3-dimensionale structuur konden deze meer bewegen en meegeven als de nagels werden gestoten.
Tegenwoordig wordt in de meeste kunstnagel systemen gebruikgemaakt van zgn. IPN structuren. IPN staat voor Interpenetrating Polymer Networks: een structuur met nog meer onderlinge verbindingen, waardoor de kunstnagel dunner gemaakt kan worden, met zelfs een hogere flexibiliteit.
Een ander belangrijk voordeel van deze moleculaire structuur is dat deze beter bestand is tegen oplosmiddelen. Alhoewel afweken hierdoor wel lastiger is geworden, omdat de aceton minder snel in de kunstnagel penetreert, komt verkleuring door kruiden en/of zonnebankproducten daarentegen aanzienlijk minder voor. Aangezien er bij deze structuur meer onderlinge verbindingen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten